- uciekać
- 1. calter2. décamper3. déguerpir4. déserter5. enfui6. enfuir7. esbigner8. escobarder9. fuguer10. fuir11. réfugier12. s'enfuir13. tricoter14. Échapper
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
uciekać
Regardez d'autres dictionnaires:
uciekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uciekaćam, uciekaća, uciekaćają {{/stl 8}}– uciec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, ucieknę, ucieknie, ucieknij, uciekł, uciekła, uciekli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} opuszczając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uciekać — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… … Słownik frazeologiczny
uciekać się – uciec się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} korzystać z czegoś, posunąć się do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uciekać się do starych, sprawdzonych metod. Uciec się do podłości, kłamstwa. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uciekać – uciec [i syn.], gdzie pieprz rośnie — {{/stl 13}}{{stl 7}} uciekać bardzo daleko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś ucieka (zmyka, wieje), gdzie pieprz rośnie. Zwiał, uciekł przed nimi, gdzie pieprz rośnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uciekać – uciec oczami [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 7}} okazywać skrępowanie, zakłopotanie, lęk itp., szybko, ukradkiem przenosząc spojrzenie na coś innego, odwracając wzrok od kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Za każdym razem, gdy ktoś go o coś spytał, uciekał wzrokiem. Uciec oczami,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uciekać — → uciec … Słownik języka polskiego
okręt — Uciekać jak szczury z tonącego okrętu zob. szczur 2 … Słownik frazeologiczny
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
uciec — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… … Słownik frazeologiczny
łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… … Słownik frazeologiczny
gnać — ndk I, gnam, gnasz, gnają, gnaj, gnał, gnany 1. «pędzić, biec, lecieć, mknąć» Gnać co sił, bez wytchnienia. ◊ Gnać na oślep «pędzić, uciekać nie patrząc dokąd» ◊ Gnać na złamanie karku, na łeb na szyję «pędzić, uciekać nie zważając na… … Słownik języka polskiego
